Pojawiły się też uproszczenia, związane np. ze składaniem korekty deklaracji VAT. Obniżono stawkę odsetek za zwłokę przy dobrowolnej korekcie deklaracji, ale wprowadzono też nowe warunki skorzystania z takiej możliwości. Nieco zmieniły się też zasady korzystania z ulgi na złe długi. Nie obyło się też bez zmiany stawki VAT dla dostawy niektórych towarów oraz modyfikacji w katalogu zwolnień z tego podatku.

 

Zmiany są wynikiem wejścia w życie następujących aktów prawnych:

• Ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649)
• Nowelizacja ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.)
• Ustawa z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r. poz. 978)
• Ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605)

 

 

Ustalanie właściwości urzędu skarbowego w zakresie podatku VAT

Przepisy obowiązujące do końca 2015 roku wskazywały, iż właściwy dla podatnika organ podatkowy dla VAT ustala się według miejsca wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jedynie w przypadku wykonywania działalności na terenie podlegającym pod dwa urzędy skarbowe lub więcej, podatnik rozliczał się w urzędzie właściwym według miejsca zamieszkania (osoby fizyczne) lub siedziby (osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej).

 

Mocą art. 10 ust. 1 ustawy nowelizacyjnej uchylone zostały art. 3 ust. 1 i 2, ust. 3 pkt 1 oraz ust. 3a–5 ustawy o VAT, które regulowały powyższą kwestię. W związku z tym od 1 stycznia 2016 r. zastosowanie ma ogólna zasada zapisana w art. 17 § 1 Ordynacji podatkowej:

Art. 17. § 1. Jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2.

 

Oznacza to, iż od 1 stycznia 2016 r. osoby fizyczne ustalają właściwość miejscową urzędu skarbowego ze względu na miejsce zamieszkania, natomiast osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - według siedziby.

 

Regulacje szczegółowe w tej kwestii znajdują się we wspomnianym art. 3 ustawy o VAT. Od 1 stycznia 2016 r. przepis ten zyskał następujące brzmienie:

Art. 3. 1. (uchylony)

2. (uchylony)

3. W przypadku podatników:

1) (uchylony)

2) nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju - właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, zwany dalej "naczelnikiem drugiego urzędu skarbowego";

3) o których mowa w art. 130a pkt 2, i podmiotów zagranicznych, o których mowa w art. 131 pkt 2, zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej rozliczania VAT, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem członkowskim konsumpcji jest Rzeczpospolita Polska - właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego.

3a. (uchylony)

4. (uchylony)

5. (uchylony)

 

Zasady obowiązujące do końca 2015 r. były niekorzystne dla podatników, których miejsce wykonywania czynności opodatkowanych VAT nie pokrywało się z miejscem zamieszkania lub siedziby. Musieli oni bowiem rozliczać się w dwóch urzędach skarbowych w zakresie VAT i podatku dochodowego. Taki stan rzeczy był niekorzystny również dla organów podatkowych. Dzięki wprowadzonym zmianom od 1 stycznia 2016 r. podatnicy rozliczają podstawowe podatki w jednym urzędzie skarbowym, niezależnie od miejsca wykonywania działalności. Ujednolicenie obejmie trzy główne podatki: VAT, PIT (z wyjątkiem karty podatkowej) oraz CIT.

 

Uwaga!

Do końca 2015 r. rozliczałeś VAT w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca prowadzenia działalności, a miejsce to podlegało pod inny urząd niż Twoje miejsce zamieszkania lub adres siedziby? Od 1 stycznia 2016 r., może nawet nie wiesz, że z urzędu zmienił sie Twój urząd skarbowy w zakresie rozliczania VAT!

 

Zmiana organu podatkowego dla celów VAT nie wymaga złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego na formularzu VAT-R.

 

W związku z pojawiającymi się wśród przedsiębiorców wątpliwościami Ministerstwo Finansów wyjaśniło kwestię składania deklaracji VAT za grudzień lub IV kwartał 2015 r.:

(...) Od 1 stycznia 2016 r. deklaracje, informacje podsumowujące oraz korekty tych dokumentów za okresy rozliczeniowe upływające przed tą datą, w tym za ostatni okres rozliczeniowy 2015 r., składa się do urzędu skarbowego właściwego po zmianie (art. 18a Ordynacji podatkowej). (...)

 

Zgodnie z tymi wytycznymi, do „nowego” urzędu, właściwego według miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika, należy składać deklaracje VAT-7 za grudzień 2015 r., VAT-7K oraz VAT-7D za IV kwartał 2015 r., informacje podsumowujące VAT-UE i VAT-27 za grudzień lub IV kwartał 2015 roku, a także korekty deklaracji i informacji sporządzane od 1 stycznia 2016 r.

 

Do urzędu skarbowego właściwego według przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. należy dokonywać także zapłaty podatku VAT za grudzień lub IV kwartał 2015 r.

 

Natomiast w „starym” urzędzie, właściwym według przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2015 r., należy załatwiać sprawy, o których mowa w art. 27 ustawy nowelizacyjnej:

Art. 27. 1. Postępowania podatkowe, kontrole podatkowe, czynności sprawdzające oraz inne sprawy podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług, rozpoczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, podlegają załatwieniu przez naczelników urzędów skarbowych właściwych w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Zwroty podatku od towarów i usług niedokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, pozostają we właściwości naczelników urzędów skarbowych właściwych w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Warto w tym miejscu zacytować również wyjaśnienie Ministerstwa Finansów dotyczące podatników, którzy wnieśli kaucję gwarancyjną:

W przypadku kaucji gwarancyjnych złożonych i przyjętych przed 1 lipca 2015 r. w formie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo upoważnienia dla organu skarbowego (o których mowa w art. 105b ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT), podatnicy mają obowiązek dostosowania kaucji gwarancyjnych złożonych w tych formach do wymogów określonych w art. 105b ust. 3b-3f ustawy o VAT (jeżeli w okresie 1 lipca 2015 r. – 1 stycznia 2016 r. nie dokonali już takiego dostosowania). Podmioty te (którym zmienia się właściwość z dniem 1 stycznia 2016 r.) mają czas na dostosowanie się do nowych wymogów do 1 kwietnia 2016 r., pod rygorem usunięcia następnego dnia roboczego z wykazu (art. 9 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych – Dz. U. poz. 605).

 

 

Korekta deklaracji VAT

Do końca 2015 r. z przepisów Ordynacji podatkowej wynikało, iż skorygowanie deklaracji VAT następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty, z wyjątkiem deklaracji, o których mowa w art. 130c i art. 133 ustawy o VAT, czyli m.in. formularzy VIU-D, VIN-D oraz VAT-27.

 

Od 1 stycznia 2016 r. zmienione zostało brzmienie art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, a art. 81 § 3 uchylono. W związku z czym art. 81 tego aktu prawnego zyskał następujące brzmienie:

Art. 81. § 1. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

§ 1a. Osoba, która była wspólnikiem spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki, może skorygować uprzednio złożoną deklarację w zakresie wskazanym w art. 75 § 3a.

§ 2. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

§ 3. (uchylony)

 

Oznacza to, iż od 1 stycznia 2016 r. obowiązuje ogólna zasada, zgodnie z którą skorygowanie deklaracji VAT następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji. Nie ma już obowiązku dołączenia do niej pisemnego uzasadnienia przyczyn złożenia korekty.

 

Jednocześnie w art. 81b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wskazano, iż prawo do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego - przepisy ustawy nowelizacyjnej nie zmieniły zasad obowiązujących w tym zakresie. Od 1 stycznia 2016 r. organ podatkowy ma jednak obowiązek zawiadomić składającego korektę o jej bezskuteczności. Wynika to ze zmienionego brzmienia art. 81b § 2 Ordynacji. Do tegoż artykułu dodano także § 2a:

Art. 81b. § 1. Uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;

2) przysługuje nadal po zakończeniu:

a) kontroli podatkowej,

b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

§ 2. Korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy zawiadamia pisemnie składającego korektę o jej bezskuteczności.

§ 2a. Korekta złożona wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nie wywołuje skutków prawnych w razie odmowy stwierdzenia nadpłaty w całości lub w części oraz w razie umorzenia postępowania w związku z wycofaniem wniosku. W uzasadnieniu wydanej decyzji organ podatkowy wskazuje bezskuteczność takiej korekty.

§ 3. (uchylony)

 

Zawiadomienie informujące o bezskuteczności złożonej korekty deklaracji ma charakter informacyjny - podatnik nie ma możliwości jego zaskarżenia.

 

 

Odliczanie VAT od zakupów wykorzystywanych do celów mieszanych

Podatnik, który oprócz działalności podlegającej opodatkowaniu VAT wykonuje również działalność pozostającą poza zakresem tego podatku, ma obowiązek ustalić proporcję odliczania podatku naliczonego. Dnia 1 stycznia 2016 r. weszły w życie przepisy, które wskazują przykładowe sposoby określania proporcji, w jakiej dany zakup służy wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej podlegającej ustawie o VAT, a w jakiej innym celom.

 

Zgodnie z art. 86 ust. 2a znowelizowanej ustawy o VAT, sposób określania proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice prowadzonej przez podatnika działalności oraz nabyć, których dokonuje. Wyjaśnienie, co należy rozumieć pod tym sformułowaniem, znajdujemy w ust. 2b tego artykułu:

Art. 86

(…)

2b. Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1) zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2) obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

 

Przykładowe dane, którymi podatnik może się posłużyć do określenia proporcji odliczania podatku naliczonego, wymieniono  w art. 86 ust. 2c ustawy o VAT. Należy uwzględnić dane za poprzedni rok podatkowy. W przepisie tym czytamy:

Art. 86

(…)

2c. Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1) średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2) średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3) roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4) średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

 

Jednocześnie przepis art. 86 ust. 2h ustawy o VAT daje podatnikowi możliwość indywidualnego uzgodnienia z organem podatkowym sposobu określania proporcji najbardziej reprezentatywnego dla jego działalności.

 

Obowiązek ustalenia proporcji odliczania VAT naliczonego od zakupów wykorzystywanych do celów mieszanych dotyczy także podatników rozpoczynających działalność. W takim wypadku należy posłużyć się danymi wyliczonymi szacunkowo - prognozę taką podatnik uzgodni w formie protokołu ustalonego z naczelnikiem urzędu skarbowego.

 

Zgodnie z art. 90c ustawy o VAT, po zakończeniu roku podatkowego należy skorygować odliczony podatek VAT na podstawie rzeczywistego wskaźnika proporcji wyliczonego za dany rok. Dokonując takiej korekty, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji niż przyjęty na początku lub w trakcie roku - o ile jest on bardziej reprezentatywny dla działalności podatnika w danym roku.

 

Nowe przepisy mają zastosowanie do towarów i usług nabytych od 1 stycznia 2016 r. Oznacza to, iż podatnicy muszą ustalić tzw. prewspółczynnik (proporcję, według której będą odliczać VAT) już w odniesieniu do zakupów dokonanych od tej daty.

 

Nabycie nieruchomości

Zmieniono także brzmienie art. 86 ust. 7a ustawy o VAT, regulującego kwestię odliczania VAT m.in. od nabycia nieruchomości wykorzystywanej zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

Art. 86

(…)

7b. W przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

 

Powyższy przepis w brzmieniu od 1 stycznia 2016 r. odnosi się więc wyłącznie do celów osobistych podatnika - nie ma już odwołania do celów innych niż działalność gospodarcza. Oznacza to, iż zacytowany przepis ma zastosowanie tylko do wydatków na nabycie bądź wytworzenie nieruchomości wykorzystywanej na cele działalności oraz cele prywatne. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. od wydatków tych należy zastosować odliczenie proporcjonalne.

 

Dnia 1 stycznia 2016 r. weszło także w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17.12.2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193). Doprecyzowało ono kwestię określania proporcji przez niektórych podatników. W rozporządzeniu znalazły się regulacje dotyczące jednostek samorządu terytorialnego, samorządowych oraz państwowych instytucji kultury, uczelni publicznych oraz instytutów badawczych.

 

 

Odsetki za zwłokę przy dobrowolnej korekcie deklaracji

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2015 r. odsetki za zwłokę przy dobrowolnej korekcie deklaracji VAT wynosiły 75% stawki, o której mowa była w art. 56 § 1 Ordynacji podatkowej - w brzmieniu do 31 grudnia 2015 r.

 

Od 1 stycznia 2016 r. stawka ta została obniżona do 50%. Jednocześnie wprowadzono dwa warunki skorzystania z możliwości zapłaty takich obniżonych odsetek. Zostały one wymienione w art. 56a § 1 Ordynacji podatkowej:

Art. 56a. § 1. Obniżoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 50% stawki odsetek za zwłokę stosuje się w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:

1) złożenia prawnie skutecznej korekty deklaracji, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia upływu terminu do złożenia deklaracji;

2) zapłaty zaległości podatkowej w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty.

 

Jednocześnie przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2016 r. zachowują dotychczasowe wyłączenia z prawa do zapłaty obniżonych odsetek. Czytamy o nich w art. 56a § 3 Ordynacji podatkowej:

§ 3. Obniżonej stawki odsetek za zwłokę nie stosuje się w przypadku korekty deklaracji:

1) złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia - po zakończeniu kontroli podatkowej;

2) dokonanej w wyniku czynności sprawdzających.

 

Nowe przepisy z jednej strony obniżają więc stawkę odsetek za zwłokę przy dobrowolnej korekcie deklaracji VAT, z drugiej jednak - wprowadzają dwa warunki, których spełnienie daje podatnikowi prawo do skorzystania z takiej możliwości.

 

 

Podwyższone odsetki za zwłokę

Nowe przepisy dotyczące wysokości odsetek za zwłokę od 1 stycznia 2016 r. przyniosły też zmiany mniej korzystne dla podatników. Przewidują bowiem podwyższone odsetki za zwłokę dla podatników, którzy dokonają korekty i zapłacą zaległy podatek dopiero po interwencji organu podatkowego. W takim wypadku podwyższone odsetki wynoszą 150% stawki podstawowej odsetek za zwłokę. Do końca 2015 r. stawka ta wynosiła 12%.

 

Podwyższone odsetki za zwłokę zapłaci podatnik, który:

• nie złoży deklaracji i nie płaci podatku, jeżeli zostanie to ujawnione przez organy podatkowe,
• zaniży wysokość deklarowanego zobowiązania, jeżeli zostanie to ujawnione przez organy podatkowe,
• złoży korektę deklaracji dopiero po otrzymaniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli (lub po zakończeniu kontroli) albo w związku z podjęciem przez organ czynności sprawdzających.

 

Nowych zasad naliczania podwyższonych odsetek za zwłokę nie muszą obawiać się podatnicy, których zaległości podatkowe powstały w wyniku nieświadomego działania i są stosunkowo niewielkie. Ustawodawca wprowadził bowiem limit kwotowy zaległości, który musi zostać osiągnięty, aby podwyższone odsetki miały zastosowanie. Kwota zaległości musi przekroczyć 25% kwoty należnej oraz być wyższa niż pięciokrotna wysokość minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu następującym po dniu upływu terminu płatności zobowiązania lub terminu zwrotu (w 2016 r. jest to 9250 zł).

Podwyższone odsetki za zwłokę w takim wypadku dotyczą zaległości powstałych od 1 stycznia 2016 r.

 

 

Dłużnik w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego a ulga na złe długi

Prawo do korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w sytuacji, gdy podatnik nie otrzymał w odpowiednim terminie zapłaty za sprzedane towary czy usługi, przysługuje pod dwoma warunkami:

• Dłużnik jest czynnym podatnikiem VAT
• Dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji

 

Z dniem 1 stycznia 2016 r. mocą ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2015 r. poz. 978) drugi z wymienionych warunków uzupełniono o zapis, zgodnie z którym dłużnik nie może być w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego ani w momencie dostawy towaru czy świadczenia usługi, ani na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT, w której wierzyciel skorzysta z ulgi na złe długi.

 

Zmieniono także brzmienie art. 89b ust. 1b ustawy o VAT:

Art. 89b. 1. W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

(…)

1b. Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

 

 

 

Stawka VAT dla dostawy sprzętu przeciwpożarowego

Do końca 2015 r. do towarów i usług przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, wymienionych w poz. 129-134 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, stosowało się obniżoną stawkę podatku VAT - 8%. Wymieniono tam sprzęt przewozowo-samochodowy, sprzęt łączności, materiały i środki wyposażenia specjalistycznego, wyposażenie zabezpieczające, materiały pędne i smary oraz pozostałe towary przeznaczone na tego typu cele.

 

Dnia 1 stycznia 2016 r. weszła w życie część przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605). Zgodnie z nowymi regulacjami, dostawa towarów dla jednostek ochrony przeciwpożarowej, przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 23%. Zmiana wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 18 grudnia 2014 r. (sygn. C-639/13). Stwierdzono w nim, iż Polska stosując preferencje podatkowe w stosunku do towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej naruszyła przepisy art. 96–98 dyrektywy w sprawie VAT. Konieczne zatem było dostosowanie się do wytycznych UE i zastosowanie podstawowej stawki VAT dla dostawy tego typu towarów.

 

 

 

Zwolnienie z VAT w zakresie gier na automatach

Czynności wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 2-41 ustawy o VAT, z zastrzeżeniami ust. 3-20 tego artykułu, podlegają zwolnieniu z  podatku VAT.

 

Od 2 stycznia 2016 r. w art. 43 ust. 1 pkt 15 nie ma już zwolnienia z VAT dla działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Przepis ten zyskał następujące brzmienie:

Art. 43. 1. Zwalnia się od podatku:

(…)

15) działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie;

 

 

 

Pełnomocnictwo do spraw związanych z rozliczaniem podatków

Nowelizacja Ordynacji podatkowej wprowadziła podział na trzy nowe pełnomocnictwa do spraw związanych z rozliczaniem podatków. Od 1 stycznia 2016 r. pełnomocnikiem w dalszym ciągu może być osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. Podatnik może ustanowić pełnomocnika ogólnego, pełnomocnika szczególnego oraz pełnomocnika do doręczeń.

 

Pełnomocnictwo ogólne będzie upoważnieniem do działania we wszystkich sprawach podatkowych oraz w innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Przepisy dotyczące tego pełnomocnictwa wejdą jednak w życie dopiero 1 lipca 2016 r.

 

Od 1 stycznia 2016 r. podatnicy mogą ustanawiać pełnomocnictwa szczególne oraz pełnomocnictwa do doręczeń.

Pełnomocnictwo szczególne stanowi upoważnienie do działania w konkretnej sprawie podatkowej lub w innej sprawie należącej do właściwości organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

 

Regulacje dotyczące pełnomocnictwa szczególnego znajdują się w art. 138e Ordynacji podatkowej:

Art. 138e. § 1. Pełnomocnictwo szczególne upoważnia do działania we wskazanej sprawie podatkowej lub innej wskazanej sprawie należącej do właściwości organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

§ 2. Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub zgłoszone ustnie do protokołu.

§ 3. Pełnomocnictwo szczególne udzielone na piśmie oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu składa się do akt sprawy według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 138j § 1 pkt 2, w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis.

§ 4. Pełnomocnik może okazać oryginał lub notarialnie poświadczony odpis pełnomocnictwa szczególnego oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu w celu sporządzenia przez organ podatkowy jego urzędowego odpisu i dołączenia do akt sprawy.

 

Wprowadzono również instytucję tzw. tymczasowego pełnomocnika szczególnego. Takiego pełnomocnika powołuje się w sprawie niecierpiącej zwłoki - jest on upoważniony do działania w imieniu osoby nieobecnej, do czasu wyznaczenia dla niej przez sąd kuratora.

 

Celem uproszczenia zgłaszania pełnomocnictwa szczególnego, ustawodawca określił sformalizowany druk PPS-1 - pełnomocnictwo szczególne. Umożliwia on wskazanie zakresu pełnomocnictwa oraz podanie danych pełnomocnika i mocodawcy. Z kolei druk OPS-1 stanowi zawiadomienie o zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu pełnomocnictwa szczególnego.

 

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują następujące wersje druków:

PPS-1₍₁₎ - pełnomocnictwo szczególne

OPS-1₍₁₎ - zawiadomienie o zmianie / odwołaniu / wypowiedzeniu pełnomocnictwa szczególnego

 

Pełnomocnictwo do doręczeń jest upoważnieniem do odbioru korespondencji w imieniu osoby przebywającej czasowo poza granicami kraju. Do końca 2015 r. pełnomocnika takiego trzeba było ustanowić w przypadku wyjazdu za granicę na co najmniej 2 miesiące. Obecne przepisy - obowiązujące od 1 stycznia 2016 r. - nie odwołują się już do długości przebywania poza granicami kraju. Oznacza to, iż pełnomocnictwo do doręczeń należy ustanowić nawet w razie stosunkowo krótkotrwałych wyjazdów.

 

Regulacje dotyczące pełnomocnictwa do doręczeń znajdują się w art. 138f Ordynacji podatkowej:

Art. 138f. § 1. Strona ma obowiązek ustanowienia w kraju pełnomocnika do doręczeń, jeżeli nie ustanawia pełnomocnika ogólnego lub szczególnego, gdy:

1) zmienia adres miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu na adres w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;

2) nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej i składa w kraju wniosek o wszczęcie postępowania lub w kraju doręczono jej postanowienie o wszczęciu postępowania.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli doręczanie pism stronie następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

§ 3. W razie niedopełnienia przez stronę obowiązku ustanowienia pełnomocnika do doręczeń, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem w kraju, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

§ 4. Do pełnomocnictwa do doręczeń stosuje się przepisy dotyczące pełnomocnictwa szczególnego.

 

Ustawodawca określił również wzór druku pełnomocnictwa do doręczeń PPD-1 oraz wzór zawiadomienia o zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu pełnomocnictwa do doręczeń OPD-1.

 

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują następujące wersje druków:

PPD-1₍₁₎ - pełnomocnictwo do doręczeń

OPD-1₍₁₎ - zawiadomienie o zmianie / odwołaniu / wypowiedzeniu pełnomocnictwa do doręczeń

 

Wzory druków pełnomocnictw i zawiadomień znajdują się w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28.12.2015 r. w sprawie wzorów pełnomocnictwa szczególnego i pełnomocnictwa do doręczeń oraz wzorów zawiadomienia o zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu tych pełnomocnictw (Dz. U. z 2015 r. poz. 2330), które weszło w życie 1 stycznia 2016 r.

 

Kliknij i pobierz druki nowych pełnomocnictw i zawiadomień

 

Należy również wspomnieć, iż pełnomocnictwa, które zostały dołączone do akt sprawy przed 1 stycznia 2016 r., jak również ich urzędowo poświadczone odpisy oraz uwierzytelnione odpisy zachowują swoją ważność jako pełnomocnictwa szczególne.