Od 22 lutego 2016 r. zaczną obowiązywać nowe zasady zawierania umów o pracę na czas określony - tego dnia wejdzie w życie ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1220). Według znowelizowanego art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca będzie mógł zatrudniać pracownika na podstawie umowy na czas określony maksymalnie na okres 33 miesięcy, przy czym liczba zawartych z tymże pracownikiem umów nie może przekraczać trzech (tzw. reguła 3/33). Po upływie tego okresu lub w momencie zawarcia czwartej umowy uznaje się, iż umowa została zawarta na czas nieokreślony.

 

Nowe przepisy będą miały zastosowanie do umów o pracę trwających w dniu wejścia w życie ustawy nowelizacyjnej, czyli 22 lutego 2016 r. Jednak zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy nowelizującej, okres zatrudnienia należy liczyć od tej daty. Zatem umowa na czas określony trwająca w dniu 22 lutego będzie uznawana za pierwszą umowę. Natomiast jeśli jest to druga umowa z tymże pracownikiem, zawarcie trzeciej będzie możliwe wyłącznie wtedy, gdy łączny czas trwania tych umów nie przekroczy 33 miesięcy - licząc od 22 lutego 2016 r.

 

Czytaj więcej: Umowy na czas określony 2016

 

Ważną kwestią, która została uregulowana przez ustawę nowelizacyjną, jest okres wypowiedzenia umów o pracę. Zgodnie z art. 36 § 1 K.p. w brzmieniu od 22 lutego 2016 r., zależy on od stażu pracy u danego pracodawcy i wynosi odpowiednio:

2 tygodnie - w przypadku pracownika zatrudnionego krócej niż 6 miesięcy

1 miesiąc - w przypadku pracownika zatrudnionego co najmniej 6 miesięcy

3 miesiące - w przypadku pracownika zatrudnionego co najmniej 3 lata

 

Jeżeli zmiana pracodawcy następuje na zasadach określonych w art. 23¹ K.p. (zakład przechodzi na innego pracodawcę), pracownikowi wlicza się do stażu zawodowego, od którego zależy okres wypowiedzenia, także okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy. Dotyczy to każdej sytuacji, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez poprzedniego pracodawcę.

 

Zgodnie z wyjaśnieniem Departamentu Prawa Pracy w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, do okresu zatrudnienia, od którego zależy długość wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, wlicza się cały okres zatrudnienia u danego pracodawcy - nawet jeśli pomiędzy kolejnymi zatrudnieniami występowały przerwy. Nie ma przy tym znaczenia rodzaj umowy o pracę, na podstawie której pracownik świadczył pracę w danym zakładzie. W przypadku umów zawieranych począwszy od dnia 22 lutego 2016 r., należy uwzględnić wszystkie okresy zatrudnienia - także te, które przypadały przed wejściem w życie nowych przepisów.

 

Natomiast w przypadku wypowiadania umowy o pracę na czas określony zawartej przed 22 lutego 2016 r., jeśli wypowiedzenie to następuje począwszy od tego dnia, zastosowanie ma art. 16 ustawy nowelizacyjnej:

Art. 16. Przy ustalaniu długości okresu wypowiedzenia umów o pracę na czas określony, trwających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, których wypowiedzenie następuje, począwszy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, nie uwzględnia się okresów zatrudnienia u danego pracodawcy, przypadających przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

 

Oznacza to, iż pracodawca, który zawarł z pracownikiem umowę na czas określony przed 22 lutego 2016 r., do stażu pracy wyliczanego w celu określenia okresu wypowiedzenia umowy uwzględnia wyłącznie okres następujący od tej daty.

 

Należy przy tym podkreślić, iż wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony w dalszym ciągu nie wymaga podania przyczyny wypowiedzenia - taki stan rzeczy obowiązuje także od 22 lutego 2016 r.