Dnia 1 stycznia 2017 r. wejdzie w życie rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1456). Zgodnie z tym nowym aktem prawnym, minimalne wynagrodzenie od 1 stycznia 2017 r. będzie wynosić 2.000 zł brutto. To o 150 zł więcej niż w roku 2016. Wysokość minimalnego wynagrodzenia każdego roku jest przedmiotem negocjacji Rady Dialogu Społecznego.

 

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, pracownik zatrudniony w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może otrzymywać wynagrodzenia niższego od kwoty minimalnego wynagrodzenia. Wynagrodzenia takiego pracownik nie może się zrzec ani przenieść go na inną osobę.

 

To nie jedyna zmiana od 1 stycznia 2017 r. W ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę uchylony zostanie art. 6 ust. 2 – w obecnym brzmieniu przepis ten wskazuje, iż w pierwszym roku pracy pracownika jego wynagrodzenie może zostać obniżone do 80% kwoty płacy minimalnej. Od nowego roku pracodawcy nie będą już mogli dokonać takiego obniżenia – minimalne wynagrodzenie w wysokości 100% będzie obejmowało wszystkich pracowników pełnoetatowych. Zmiana ta ma poprawić warunki zawodowe osób, które dopiero wchodzą na rynek pracy.

 

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, w przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, wysokość płacy minimalnej należy ustalić w kwocie proporcjonalnej do liczby godzin pracy przypadającej do przepracowania przez pracownika w danym miesiącu.

 

Wysokość świadczeń ustalanych od płacy minimalnej 2017

Podniesienie kwoty minimalnego wynagrodzenia w 2017 r. automatycznie wpłynie na zmianę wysokości innych świadczeń, ustalanych w oparciu o kwotę płacy minimalnej, np. odpraw, wynagrodzeń za przestój, odszkodowań czy dodatku za pracę w nocy.

W związku z podniesieniem płacy minimalnej do 2.000 zł brutto, odprawa pieniężna wypłacana na podstawie tzw. ustawy o zwolnieniach grupowych wyniesie maksymalnie 30.000 zł (nie może przekroczyć 15-krotności płacy minimalnej), wynagrodzenie za przestój – nie mniej niż 2.000 zł, podobnie jak odszkodowanie za mobbing oraz odszkodowanie za naruszenie zasad równego traktowania w zatrudnieniu. Natomiast dodatek za pracę w porze nocnej w styczniu wyniesie 2,38 zł za godzinę.

 

Praca w nocy jako dodatkowe wynagrodzenie w 2017 r.

Wynagrodzenie pracownika może składać się z kilku składników. W takim wypadku do obliczenia jego wysokości należy przyjąć przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia oraz inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych. Przy ustaleniu wysokości wynagrodzenia z wyliczenia należy wyłączyć nagrody, odprawy przysługujące pracownikowi z tytułu przejścia na emeryturę, rentę oraz wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

Od 1 stycznia 2017 r. zostanie wprowadzona jeszcze jedna zmiana: przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia pracownika nie będzie się uwzględniało także godzin pracy w porach nocnych. Od nowego roku dodatki za pracę w nocy nie będą się już wliczać do płacy minimalnej, lecz będą stanowiły dodatkowe wynagrodzenie do tej płacy.

 

Wyrównanie do płacy minimalnej

W sytuacji, gdy wynagrodzenie pracownika w danym miesiącu jest niższe niż płaca minimalna – z uwagi na terminy wypłat niektórych składników wynagrodzenia lub rozkład czasu pracy – pracodawca ma obowiązek dokonać wyrównania do wysokości minimalnego wynagrodzenia. Wyrównanie takie wypłaca się wraz z wynagrodzeniem za okres każdego miesiąca.

 

Kwestię wypłacania wyrównania pracownikom wynagradzanym na podstawie stawek godzinowych reguluje art. 7 ust. 3 ustawy w obecnym brzmieniu:

3. Pracownikom wynagradzanym na podstawie godzinowych stawek wynagrodzenia wyrównanie wypłaca się za każdą godzinę pracy. Wyrównanie stanowi różnicę między wysokością wynagrodzenia godzinowego, wynikającą z podzielenia wysokości minimalnego wynagrodzenia przez liczbę godzin pracy przypadającą do przepracowania przez pracownika w danym miesiącu w ramach pełnego wymiaru czasu pracy, a wysokością wynagrodzenia pracownika w danym miesiącu, obliczoną zgodnie z art. 6 ust. 4, przeliczoną na godzinę pracy.

 

W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, wysokość wyrównania ustala się tak samo jak dla pracowników pełnoetatowych.

 

Zobacz też: Umowa zlecenia w 2017 r. z minimalną stawką za godzinę