22 644 08 44
Spis treści
Ulga rehabilitacyjna w PIT za 2014 r.
Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych przez osoby niepełnosprawne mogą podlegać odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Z ulgi rehabilitacyjnej w PIT za 2014 r. może skorzystać osoba niepełnosprawna, która posiada przynajmniej jeden z następujących dokumentów:
- orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów
- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną
- orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Lub podatnik mający na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, która jest dla niego:
- współmałżonkiem
- dzieckiem własnym bądź przysposobionym
- dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie
- pasierbem
- rodzicem
- rodzicem współmałżonka
- rodzeństwem
- ojczymem / macochÄ…
- zięciem / synową
Należy przy tym podkreślić, iż samo sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną, wspieranie jej pod względem finansowym itd. jeszcze nie uprawnia podatnika do korzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Utrzymywanie osoby niepełnosprawnej to stan, w którym dany podatnik zapewnia takiej osobie wyżywienie, ponosi koszty mieszkaniowe i zapewnia środki do życia.
Prawa do ulgi rehabilitacyjnej nie mają podatnicy utrzymujący osobę niepełnosprawną, której dochody w 2014 r. przekroczyły 9.120 zł.
W jaki sposób rozliczyć ulgę rehabilitacyjną w PIT za 2014 r.?
Wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegają odliczeniu od dochodu w kwocie faktycznie poniesionej. Przy czym odliczeniu podlegają wyłącznie wydatki wymienione w art. 26 ust. 7 ustawy o PIT. Z ulgi rehabilitacyjnej można skorzystać w zeznaniu za składanym za rok podatkowy, w którym takie wydatki zostały faktycznie poniesione.
Należy przy tym podkreślić, iż z ulgi rehabilitacyjnej nie można skorzystać w odniesieniu do wydatków, które zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Odliczeniu nie podlegają również wydatki, które zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone.
Jeśli wydatki takie zostały sfinansowane bądź dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia albo zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, ale jedynie w części, odliczeniu podlegają wydatki w tej części, która nie została podatnikowi zwrócona.
Wydatki uprawniające do ulgi rehabilitacyjnej dzielą się na limitowane i nielimitowane. Wydatki nielimitowane podlegają odliczeniu w faktycznie poniesionej wysokości. Natomiast wydatki limitowane podlegają odliczeniu z uwzględnieniem limitu określonego w ustawie o PIT. Kwota odliczenia nie może również przekraczać wysokości osiągniętego w roku 2014 dochodu (przychodu), który podlega pomniejszeniu.
Katalog wydatków nielimitowanych:
Art. 26 ust. 7a pkt 1-6, 9-11, 13 i 15 ustawy o PIT:
7a. Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6) odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
(…)
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10) opłacenie tłumacza języka migowego;
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
(…)
13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
(…)
15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
Katalog wydatków limitowanych:
Art. 26 ust. 7a pkt 7, 8, 12 oraz 14 ustawy o PIT:
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
8) utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
(…)
12) leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
(…)
14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
Poniesione wydatki muszą być odpowiednio udokumentowane. Dotyczy to w szczególności wydatków nielimitowanych oraz wydatków na leki. Takimi dowodami mogą być np. faktury lub rachunki. Dokument taki musi zawierać w szczególności:
- Dane identyfikujÄ…ce kupujÄ…cego oraz sprzedajÄ…cego
- Nazwę towaru lub usługi
- Kwotę zapłaty
Oznacza to, iż dokumentem stanowiącym dowód poniesienia wydatku uprawniającego do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej nie może być np. paragon fiskalny, ponieważ taki dokument nie zawiera danych identyfikujących kupującego.
Podatnik odliczający wydatki na leki musi posiadać zaświadczenie o konieczności stałego lub czasowego zażywania danych leków - wydane przez lekarza specjalistę.
Odpowiednia dokumentacja jest konieczna także w przypadku odliczania wydatków limitowanych związanych z opłaceniem przewodnika, utrzymaniem psa asystującego oraz z przejazdem samochodem osobowym na konieczne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Nie trzeba dokumentować wysokości poniesionych wydatków, jednak w przypadku kontroli skarbowej może być konieczne przedstawienie dowodów niezbędnych do ustalenia prawa do odliczenia, czyli odpowiednio:
- Imię i nazwisko osoby, którą opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika,
- Certyfikat potwierdzajÄ…cy status psa asystujÄ…cego,
- Dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych
Prawo do korzystania z ulgi rehabilitacyjnej w niektórych przypadkach uzależnione jest od stopnia inwalidztwa osoby niepełnosprawnej.
Do I grupy inwalidztwa zaliczane są osoby, w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji bądź znaczny stopień niepełnosprawności.
Do II grupy inwalidztwa zaliczane są osoby, w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy bądź umiarkowany stopień niepełnosprawności.
